Pustka mnie zabija
Przeszłość zabrała mi skarby
a weź je sobie!
Dziś nie mam prawie nic
poza wiosną marzeń
i jesienią przykrych zdarzeń.
Jestem jak tułacz
rozbite szkło
martwe, obumarłe morze
nad którym nawet mewy
nie chcą latać.
Przeszłość zabrała mi skarby
no i co z tego?
Dziś nie mam prawie nic
wmawiam sobie
że dobrze mi z tym
bo nie wiem już
w co mógłbym jeszcze
uwierzyć
co jeszcze stracić
a co mógłbym zyskać.
Nie trzema mi szklanych
ni kryształowych kul
nie trzeba mi wróżbitów
ani złotych koron
zniosę wszystko, co tylko się da
lecz nie zniosę tego
że ciebie wciąż nie ma
i nie ma
ta pustka, ta pustka;
ona mnie zabija.
Michał Szewczyk (C)
Komentarze
Prześlij komentarz