W ogrodach duszy

Każdy chce zdobywać szczyty

wznosić się do gwiazd kołyszących

się na wyżynach subtelnego nieba.

Każdy z nas chce kochać życie

które jest darem odwiecznego losu

być kochanym przez kogoś innego.

Wpadając w pułapkę niewiary

trującym powietrzem oddychamy

dusimy się w środku, duchowo obumieramy.

Gubimy się na własnym życia podwórku

staramy się być wolni, niezależni

na wszystko przygotowani.

Białe kartki papieru, białe kwiaty

w ogrodach mojej i twojej duszy

przykrywa szarość, oblega kurz.

Unoszę się nad światem wyobrażeń

spadam w otchłań bezdenną

nie ma mnie, po żadnej, drugiej stronie.

Michał Szewczyk (C)