Nie tracisz nic

skoro nie kochasz

nie tracisz nic

wielkie słowa obojętnieją

żal ściska serce

a czas nie rozlicza przyszłości

skoro nie kochasz

wciąż jesteś człowiekiem

zadajesz rany

odczuwasz swój ból

na końcu drogi

rankiem budzi się świt

nocą wędruje zmęczenie

dotyka cię ludzka ręka

zapomnianego kogoś

kto nie miał imienia

zaglądasz w oczy

lustrzanej przeszłości

w wodach sumienia

odbija się twarz

tajemniczego brata

wracasz do domu

chcesz spojrzeć w oczy miłości

cenne są łzy

nawet samotnej ulicznicy. 

Michał Szewczyk (C)