Świat mojej poezji

skoro nie kochasz nie tracisz nic wielkie słowa obojętnieją żal ściska serce a czas nie rozlicza przyszłości skoro nie kochasz wciąż jesteś człowiekiem zadajesz rany odczuwasz swój ból na końcu drogi rankiem budzi się świt nocą wędruje zmęczenie dotyka cię ludzka ręka zapomnianego kogoś kto nie miał imienia zaglądasz w oczy lustrzanej przeszłości w wodach sumienia odbija się twarz tajemniczego brata wracasz do domu chcesz spojrzeć w oczy miłości cenne są łzy nawet samotnej ulicznicy.  Michał Szewczyk (C)  

Śniłem o raju gdzieś daleko stąd. O wodach błękitnych o ludziach życzliwych. Śniłem o smacznych owocach dojrzałych relacjach przyjaźni i serdeczności. Twarzą w twarz stanąłem ze swymi marzeniami przechodząc za bramy miasta. Słońce z nieba się uśmiechało wiatr delikatnie kołysał moje ciało. Spotkałem tam tego i tamtego ludzi świata całego pośród drzew, budynków i rajskich zakamarków szukając ciebie nie znalazłem tego kogoś.  Michał Szewczyk (C)  

Dzień za dniem wciąż myślę o tobie trzymam cię za rękę prowadzę przed siebie. Dzień za dniem szybko płyną godziny czas nie stoi w miejscu mija nas z każdej strony. Dzień za dniem wszystko powoli przemija dziś było a jutro już nie ma zamknięte drogi powrotne. Nadzieja mnie nawiedziła czy życie to gra o medal? Wiara się obudziła chcę żyć, kochać, by śnić. Michał Szewczyk (C)  

Kiedyś przestaniesz mnie osądzać nic o mnie nie wiesz, ja o tobie, niewiele w końcu zatrzasną się drzwi między nami a Feniks z popiołu nie zdąży się odrodzić nie umiem dla ciebie stać się kimś innym ze mną samym nie jest mi łatwo ty każesz dźwigać mi swoje myśli twoje sądy i mniemania znajdź sobie do nich inny temat. Michał Szewczyk (C)  

Poezja jest moją bramą do świata moją ochłodą w upale lata cokolwiek ci powiem zrobię to na papierze każde wyznanie napiszę ci wierszem.  Michał Szewczyk (C)  

O sobie nie wiem nic jestem człowiekiem a może tylko cieniem zagadką, hasłem z krzyżówki a może tylko marnym, ulotnym złudzeniem. O sobie nie wiem nic pod którą z gwiazd się urodziłem który z bogów niósł mnie na swoich rękach byłeś mi ojcem, byłaś mi matką a może tylko doczesną opiekunką. Czy niosły mnie skrzydła anioła czy diabeł mi jest za towarzysza o sobie nie wiem nic kończy się moja kolejna historia jaka będzie następna... Michał Szewczyk (C)  

W świecie tym nie ma miejsca na nadzieję ktoś pastwi się nad tobą ciekawe co z tego ma... Ty sam nie potrafisz się wybronić skazaniec który czuje się winny to ja a przeciw mnie zarzut prosty że żyję. Zmieszany z błotem za winy i błędy czuje się kamieniowany. Już nie będę walczył, byś oczami jak gromy już tak na mnie nie patrzył. Michał Szewczyk (C)

Zrobisz, co zechcesz może zostaniesz może odejdziesz a może kiedyś powrócisz. Przyjdzie czas i życie na nowo rozkwitnie choć dziś wierzyć w to nie chcesz bo wszystkie lampy zgasły i mrok ogarnął twój świat lecz przyjdzie Ktoś z latarnią w dłoni i znów rozbłyśnie światło.  Michał Szewczyk (C)  

Rozbijasz mnie niczym szkło by potem skleić mnie na nowo rzucam się w jakiś kąt dziś już nie chcę uciekać stąd. Rozbijasz mnie niczym szkło stajemy się rozszalałą pogodą bywa tak, że nie ma nas odchodzę gdy czuję się jak wrak. Michał Szewczyk (C)  

Przeżyć chciałbym to jeszcze raz te wszystkie piękne wspomnienia. W sobie zamykam na klucz nikt mi ich nie odbierze nie oddam ich za nic w świecie!  Podążam własną drogą przez życie nie idę sam, idę tylko z Tobą. Wszystko jest jasne pytania się nie rodzą! Złe chwile przemieniam w zapomnienie nie potrzebuję tam wracać gdzie krzyk ciszę rozdziera. Z Tobą swój świat sprawiedliwie dzielę na pół. Podążam własną drogą przez życie nie idę sam, idę tylko z Tobą. Wszystko jest jasne pytania się nie mnożą! W biegu, co rusz chcę się zatrzymać by na oślep za cudzym szczęściem nie biegać. Gdy niebo wali mi się na głowę ktoś, by mnie ocalić czeka tuż za rogiem. Podążam własną drogą krajobraz zmienia się. Ty, przed każdą burzą, jesteś moją zasłoną! Za nic w świecie nie oddam tych cennych chwil gdy z łez i smutku zrodził się uśmiech i śpiew! Po burzy wyszło słońce jaśnieje mi cały świat. Podążam własną drogą krajobraz zmienia się. Ty, przed każdą burzą,...

Moje niebo nocą jest pełne gwiazd. Wyjdź ze mną tej nocy na spacer. Wśród ciszy uśpionego świata opowiedz mi o miłości. Droga mleczna wskazuje złoty szlak wprost do cichych marzeń. Michał Szewczyk (C)