Czerwony dywan

Przechodzę przez czerwony dywan samotności
w blasku zimnych jak lód fleszy aparatów
tłum piętrzy się i naciska
z mej twarzy sztuczny uśmiech znika.

Nie dam rady tak trwać
w niedowładzie własnych myśli
poczuciu winy że to już koniec
że zmienić niczego się nie da.

Wyprostuję może kilka ścieżek
zawrócę do pustej życia przystani
nie wiem nic o sobie samym
trwam tak sam w nieładzie zdarzeń.

Słowa niewypowiedziane tkwią mi w gardle
w milczeniu opowiem ci moją historię
złożoną z banalnych przypadków
kruchych jak szkło zdarzeń ułamków.

Michał Szewczyk (C) 

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Uczę się życia na pamięć

Obraz
Uczę się życia na pamięć niewiele się nauczyłem sam za sobą idę na dno wszystko powoli tam idzie za mną podnoszę się i znów patrzę w niebo nie po kolei spełniam marzenia cios jeden, cios drugi co bym o życiu nie zapominał.    Michał Szewczyk (C)    
Czytaj więcej

Doraźnie

Obraz
Noszę w sobie rany które nie chcą się zabliźnić. Czekam na cud może się zdarzy. Nie mam siły wciąż dalej i dalej iść. Pogania mnie czas pogania mnie życie. Tracę siebie z przed oczu żyć i nie żyć pragnę. Moje posłanie wciąż mnie unosi. Czy to w dzień czy w nocy. Lękam się własnego cienia radość dawkuję doraźnie. Nie chcę swojej samotni ani moich kajdanów. Chcę czegoś więcej ale nie wiem czego. Michał Szewczyk (C)  
Czytaj więcej

Od dawna

Obraz
Już od dawna chciałbym być kimś dla kogoś ale nie wiem kim i dla kogo. Może pomożesz mi to zmienić zapalić o jedno światło więcej we mnie wciąż jakaś ciemność jakiś mrok. Michał Szewczyk (C)  
Czytaj więcej